Nawet nie przypuszczacie co dzisiaj rano ujrzałam niedaleko mojego domu.
Stoję sobie z synem na przystanku i czekam tęsknie na autobusik kochany ,modląc się w duchu,żeby szybciej się pojawił.
A tu na polu,bo niby w mieście ,a na wsi mieszkam,pojawiają się dwie śliczne sarenki.
Przeklinam, że aparat w domu został, bo z mojego telefonu to zdjęcia nie wychodzą i patrzymy.
Te dwie śliczniutkie,podchodzą coraz bliżej,ale nie dość by wyszło dobre zdjęcie.
Popatrzyły,oko puściły i spacerkiem poszły drogą w stronę lasu.
Chcecie wierzcie lub nie,ale piękny to był widok,nie mogę nawet przybliżyć zdjęcia bo piksele mówią NIE takim poczynaniom.Odkąd mieszkam tu widziałam już nie jedną sarnę,lisy i zające przemieszczają się ciągle,a w zeszłym roku,stado dzików,biegło środkiem mojej ulicy.A ja głupia zamiast pędzić do domu,bo to nigdy nic nie wiadomo,stałam i patrzyłam jak kierują się do rosnącej opodal kukurydzy.
Wczoraj była niedziela i moje kochane Kocię postanowiło trochę ze mną poczytać książkę.
I jeszcze pobawiliśmy się programami,chcąc wywołać wiosnę ,na którą większość już czeka z utęsknieniem.
Pozdrawiam i udanego tygodnia życzę:)))
