Pożyczę Wam

Wielki tydzień na półmetku,czas pożyczyć Wam wszystkiego,czego sobie życzycie.

 Miłej, ciepłej i rodzinnej atmosfery  w domach Waszych.

Niech radość i miłość zagości w sercach Waszych ,

Skrapki w paski

Nowy kolor w zabawie skrapbookowej

To dopiero wyzwanie,które trwa do 05.04.2013,a prace tym razem nadsyłamy do Rzeki.

Zaczęłam się bawić tak wstępnie i oto co powstało,mam nadzieję że nie jest tak źle.

A teraz pozwolicie, że się pożegnam,bom bardzo senna.

Pisanki

Skoro do świąt już bliżej niż dalej to powiem Wam,że wzięło mnie na robienie pisanek.
Odwiedziłam EMPIK,bo odbierałam zamówioną książkę i miałam tam takie zdarzenie:
Stoję do kasy,w ręku trzymam styropianowe pisanki,no bo ja też chcę stworzyć swoje.
A tu przed nami,bo z mężem byłam ( kibicuje moim fanaberiom hi,hi )pojawia się chłopczyk około 6 lat.
Podchodzi do nas i pyta bezpośrednio:
-po co ci te jajka ze styropianu?
Myślę sobie taki młody, a już uderza do starszej (hi,hi) dziewczyny i to tak bez żadnego wstępu,przechodzi do interesującego go tematu.
Na to ja mu odpowiadam:
-chyba jakąś pisankę zrobię...
a on mi na to
-widzę,że nie jedną
O matko jaki dociekliwy człowiek.Uśmiecham się do niego i pytam w rewanżu:
-A Ty co kupujesz
a on odpowiada:
-a takie tam
Chłopiec zmienia ,temat coś tam wymyśla do czego by użył tych pisanek i nadal stoi obok nas.
Zauważam, że przeszkadza mu mój małżonek,bo co chwilę zamieniają się miejscami,raz przechodzi na prawą stronę,raz na lewą.
 A ja tkwię w środku jak jakieś słoneczko,czy inna planetka z orbitami krążącymi w okół mnie.
Cała scenka nie trwała długo, ale na końcu chłopiec powiedział do mnie tak:
-Widzisz troszkę sobie porozmawialiśmy i już możemy się zaprzyjaźnić
No rozbroił mnie na całego.Wiecie co mu odpowiedziałam?
-masz rację...
Potem kiedy myślałam nad tą scenką doszłam do wniosku,że taka ufność do innych nie koniecznie może skończyć się dobrze,bo przecież nie wiadomo na kogo dziecko może trafić.
Wzbudziłam w nim zaufanie,ale czy to dobrze?

A skoro kupiłam te styropianowe pisanki to pokażę Wam jakie zrobiłam,

oczywiście z KOCIM motywem.

 Moja wersja kota,chyba:)))

Zima daje się we znaki,
a ja pobawiłam się znowu programami.

 Widok z okna ,
gdzie ta wiosna kochana?

Tok sobie silkowałam i dla wszystkich odwiedzających  moje spojrzenie na wiosnę.

Ten program jest bardzo wciągający,chcesz odreagować stres,lubisz art-wizje wejdź w ten program,
Silk — Interactive generative art,
mnie on uspokaja.Poznałam go dzięki Abigail z http://kociki-abigail.blogspot.com/,
która ma wiele ciekawych pomysłów.
To moje fioletowe wersje kartek- skrapek,
też bym chciała pobawić się czy mogę się przyłączyć do zabawy?

Dziękuję

Brałam udział w Candy u Joanny
http://marasiowaostoja.blogspot.com/2013/02/rustic-candy-urodzinowe.html
chociaż nie wygrałam, to Joanna postanowiła przesłać mi niespodziankę,
doczekałam się i 6 marca listonosz przyniósł mi przesyłkę,a w środku było:

Cudeńka dziękuję Joasiu.
Skoro już taka jestem i chwalę się,to powiem Wam, że Gosia z Rękodzieło-onuferka
 http://onuferka-art.blogspot.com/  
zrobiła mi piękny koszyczek z wikliny papierowej
który wykorzystałam na moje sznurki,z których coś tam tworzę.

Dziękuję Gosiu:)przepiękny koszyk.

8 Marca

Podobno cały Świat obchodzi dziś DZIEŃ KOBIET,takie wieści głoszą wiadomości wszelakie.
Dobrze przyjmiemy łaskawie życzenia.

Przymykam oczy i widzę obraz taki:
Szkoła podstawowa,jej koniec,w moich czasach to była 8 klasa,zamknięta nasza pracownia jak ją szumnie nazywała moja wychowawczyni.
Nasi koledzy,którzy byli w przeważającej większości,spiskują.
Każdy powód do uniknięcia zajęć mile widziany,czego to my nie wymyślaliśmy,żeby nie było pytania.
Oj odbiegłam od tematu,tak jesteśmy pod pracownią,już dzwonek ogłosił nam koniec przerwy.
Z pokoju nauczycielskiego nadciąga nasza wychowawczyni.
Puka do drzwi,a wtedy one w ten magiczny sposób otwierają swoje podwoje, nasi koledzy,którzy spiskowali całą przerwę składają nam życzenia i obdarowują  lizakami i kwiatami.
To było miłe z ich strony.
Wiadomo, że należy się odwdzięczyć, podobnie miłym gestem,tylko że nas było dwa razy mniej niż naszych kolegów i kto na tym lepiej wychodził?
Oj,nie myślcie, że jestem materialistką,ale fundusze skromne bywały.
Jedno jest pewne takie drobne gesty zapadają w pamięci,jest co wspominać:)))

 Bukiety do wyboru,wedle upodobań.

 A ja lubię tulipany,mają w sobie wiosnę,a dzisiaj znowu śniegiem sypnęło brrry...

 Dobra kawusia dla wszystkich.